Κατά την αρχαιότητα η υδροδότηση της πόλης εξασφαλιζόταν από τοπικές πηγές και πηγάδια.

Τη Ρωμαϊκή περίοδο επί αυτοκράτορος Αυγούστου και τους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους έγινε και το μεγαλύτερο έργο υδροδότησης της αρχαίας πόλης, ο αρχαίος υδραγωγός ή «Καμάρες». Ο αγωγός αυτός ετροφοδοτείτο από την πηγή «Νερομάνα» στου Ρωμανού σε απόσταση 6.600 μέτρων από την πόλη.

Το 1872, επί δημαρχίας Γ. Ρούφου, αποφασίστηκε η ριζική ανακαίνιση και ανακατασκευή του υδραγωγού. Στο Φρούριο κατασκευάσθηκε υδατοδεξαμενή χωρητικότητας 2.000 κυβ. μέτρων.

Τα τέλη του περασμένου αιώνα, η πόλη σε όλες τις περιοχές αυτής, υδρευόταν από δημόσιες κρήνες. Το νερό διοχετευόταν πλέον με μολύβδινους σωλήνες. Το 1862 είχαν συνδεθεί με το δίκτυο ύδρευσης 262 οικίες, και το 1900 1.000 οικίες.

Το 1899, ο δήμαρχος Δημήτριος Βότσης μερίμνησε για την υδροδότηση της πόλης με τη μεταφορά του νερού από τις πηγές Βελουχίου, σε υψόμετρο 460 μέτρα, στη δυτική όχθη του Χαράδρου.

Το 1928, επί δημαρχίας Ιωάννου Βλάχου, εκπόνησαν πλήρη «Μελέτη Υδρεύσεως της πόλεως των Πατρών». Η μελέτη περιελάμβανε αξιοποίηση όλων των πηγών, που βορειοδυτικές υπώρειες του Παναχαϊκού, εξωτερικά υδραγωγεία, υδαταποθήκες, σωληνωτό δίκτυο διανομής κ.α. Πολύ σύντομα κατασκευάσθηκαν πομώνες, αντλιοστάσια, υδατοδεξαμενές, αγωγοί και άλλα έργα, που αποτέλεσαν την λύση του προβλήματος για μια περίπου 30ετία.

Το Μάιο του 1934, επισκέφθηκαν την πόλη οι μηχανικοί Γκόσμαν που κατέγραψαν μεγάλη κατασπατάληση και κλοπή νερού και πρότειναν σειρά μέτρων ελέγχου της κατανάλωσης.

Το έτος 1979 το έργο της αντικατάστασης του εσωτερικού δικτύου μετά την ανασύνταξη της μελέτης του 1973, ανερχόταν σε 150 εκ.δραχμών. Το έργο ελλείψει χρημάτων δεν δημοπρατήθηκε. Κατασκευάσθηκαν όμως νέες γεωτρήσεις, αντλιοστάσια και δεξαμενές, δαπάνης 36 εκ. δραχμών.

Τα έτη 1987 και 1988 κατασκευάστηκε ο μεγάλος αγωγός Διάκου – Δασυλλίου – Ανθουπόλεως, για τη μεταφορά νερού από τις γεωτρήσεις Εγλυκάδος, στις βαρύτερα πληττόμενες από τη λειψυδρία βορεινές συνοικίες της πόλεως.

Η υδροδότηση έχει έντονο πρόβλημα και η πόλη ζει κάτω από το μόνιμο φάσμα της λειψυδρίας, που επιδεινώνεται έντονα από τις δυσμενείς κλιματολογικές μεταβολές που παρατηρούνται τελευταία.

Η ΔΕΥΑ Πάτρας συστάθηκε την 31 Δεκεμβρίου 1988 μετά από σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας.

Η ΔΕΥΑΠ έχει εκτελέσει μέχρι σήμερα σημαντικό έργο ύδρευσης με την αντικατάσταση του πεπαλαιομένου δικτύου ύδρευσης σε ποσοτό 80%, την κατασκευή δύο διΰλιστηρίων νερού και την ανόρυξη και λειτουργία 17 νέων γεωτρήσεων.

 

Ιστορικό Αποχέτευσης

Το 1853 ο Δήμαρχος Ιωάννης Αντωνόπουλος (1851-1855) κατασκευάζει για πρώτη φορά «…Τους κυριότερους των ορθίων και πλαγίων οχετών…» όπως έγραφε η εφημερίδα «Φορολογούμενος».

Το πρώτο έργο αποχέτευσης ήταν δεμένο με την οδοποιία (λιθόστρωτοι δρόμοι) και την ύδρευση, γιατί ο Δήμαρχος «…Ελιθόστρωσε κρήνας και έστησε μεγάλους φανούς καθ’ όλην την Ερμαϊκήν (Ερμού) οδόν…». Οι αποχετευτικοί αγωγοί (οχετοί) αντικαθιστούσαν τους βόθρους και έκβαλαν τα λύματα στην παραλία και πλησίον της οδού Αγίου Νικολάου.

Εκτεταμένο αποχετευτικό δίκτυο η Πάτρα άρχισε να αποκτά επί Δημαρχίων Γεωργίου Μπενεζέλου Ρούφου και του αδελφού του Θάνου Κανακάρη Ρούφου, το οποίο ολοκλήρωσε ο Δημήτρης Βότσης.

Με την αυγή του 20ου αιώνα, εκτός του κέντρου της Κάτω Πόλης, αποχέτευση αποκτούν και η ‘Ανω Πόλη αλλά και διάφορες συνοικίες που είχαν δημιουργηθεί με τις επεκτάσεις του σχεδίου πόλεως. Και τούτο γιατί «το ζήτημα της κατασκευής υπονόμων δεσπόζει, ούτως ειπείν, της δημόσιας υγιεινής…», όπως τονίζει στη «ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ» για την Δημαρχιακή θητεία των ετών 1900 – 1903 ο Δήμαρχος Δ. Βότσης και συνεχίζοντας «Δια τούτο η επέκτασις του δικτύου των υπονόμων είλκυσεν ευθύς εξ’ αρχής αμέριστον την προσοχήν μου. Εις όλας σχεδόν τας συνοικίας της ‘Ανω και Κάτω Πόλεως, ιδίως δε εις τας αποκέντρους, οι οχετοί των διαφόρων οικιών εξάβαλλον επί των οδών, εντεύθεν δε η αθλία και ανθυγιεινή κατάστσασις εις την διετέλουν αι διάφοροι συνικίαι…». Την ίδια περίοδο κατασκευάστηκαν και οι πρώτοι οχετοί με την «περισυλλογήν των ομβρίων υδάτων».

Ενώ όμως μεγάλωνε η Πάτρα γεωγραφικά και πληθυσμιακά, το τμηματικό της αποχετευικό δίκτυο δεν ακολουθούσε την ίδια πορεία γιατί «… παν δημοτικόν έργον είχεν σταματήσει από του 1912. Ουδεμία οδός είχε επισκευασθεί ή συντηρηθεί. Ουδέν έργον ώστε και κοινότατον ήτο δυνατόν να γίνει…» όπως μας πληροφορεί ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Γ. Τοπόλης, για την οικονομική κατάσταση του Δήμου από το 1914 μέχρι το 1925, στη σχετική έκθεσή του προς το Δημοτικό Συμβούλιο της 28-11-1925. Η αδυναμία του Δήμου για την εκτέλεση των αναγκαίων έργων προερχόταν από τα λιγοστά έσοδα που εισέπραττε και από τα τοκοχρεωλύσια προς τις διάφορες τράπεζες.

Η ΔΕΥΑ Πάτρας συστάθηκε την 31 Δεκεμβρίου 1988 μετά από σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της Πάτρας.

Η ΔΕΥΑΠ έχει εκτελέσει μέχρι σήμερα σημαντικό έργο αποχέτευσης με την κατασκευή νέου συστήματος αποχέτευσης που περιλαμβάνει βιολογικό καθαρισμό λυμάτων και αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλεως των Πατρών.